میان همه همیشه هایت،

میان همه پنجره های همیشه باز،

تا برای همیشه،

بانویی برای همیشه نشسته است

با چشمانی برای همیشه باز؛

چشم انتظار

              انتظار شاعری که

                                    چشمهای او را بگوید

شعر اگر بگویی چشمان اوست

شاعر اگر باشی چشمان او را می گویی.

بانوی هزار رنگ وپیشه ام

بانوی تمام رنگها

                       وآواها 

هزار سال زودآمدی

نه

هزاران

حالا دوستت ندارم.

(چهارشنبه، 8 تیر، 1384)