میتابمت
تاکی
ارغوانت را
ای مهربان
شبی
مرا فنجانی قهوه ی کمرنگ نگاهت
میهمان کن
شیرین
گلدانی لاله برایت خواهم آورد
باغی سرخ
کاش یه کتابیم بود توش یاد میداد چجوری وقیح شی
بعضی وقتا دلم میخاد
پس نوشت: آدمایی که سوسک شدن ترسناک ترن یا سوسکایی که آدم شدن؟