| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 |
تنهاتر از خنکی سایه ام
نشسته ام
میان سکوت تنگ و تاریک،
و بوی شیرین و چسبناک کاج
پر کرده دستهای باد را
و آسمان خیره، به نیلی نگاه تو در یادم.
خنده ات
که ملس و آبدار بود و (سرخ خجالتی)
تن می زند از تصویری بر خیالم.
و تنهاتر می شوم
حتی از مرگ.
پرستوهای هزاران بهار
آمده و نیامده
سرگردان
دستهای تابدار باد
و
شرم کاهلانه ماه
از پس ابرهای خفته