وقتی راه می روم دوست دارم کسی از پشت

دست

بر شانه ام بگذارد

و

تو آنجا

با آن خنده های نا مدام

نگاهم کنی

و بلند صدایم بزنی

با چشم

و بعد

بروی و من از پشت

تماشایت کنم وحتا آرام بدوم

و تو 

برگردی و

بخندی

با چشمهای مدام آهو

.

.

.

(از شعر بلندتر مدام)

(بدون تاریخ)