جانا

جانا

بهاری

بهارِ جانی 

بهاری که نامده است

بهاری که ناید

با انبوهِ ی رنگینِ عطرِ سحرانگیزِ مهرِ بی پایانِ نگاهی روشنتر از آسمانِ میانهِ بهارِ جانی

دلتنگمت به سان آسمانِ شب زده ستارهِ ی شمالش را

دور

دور و شیرین

دور و شاد و اندوهناک

چون شبِ باران زده یِ جنگلِ سرخدارِ بهار