یلدا

به زمان من

هر شب یلداست

                        دیگر

قبلترها شبها چه دیرتر می آمدند

                                  و چه زودتر میرفتند

                                                          در ساعتهای هم آغوشی

                                                                                           و

                                                                                            عشق

به زمان من که دیگر نمیپرسیش

                                         شبها پایان ندارند

                                                               دیگر

                                                                   هر شب یلداست

بی اناری که دان کنم برایت

                                   بی خنده های مدامی که بی دلیل بر چشمانت بود

                                                                                            بی روشنی

                                                                                               برق شادمانه نگاه خندانت

(چطور با چشمانت میخندیدی مدام؟)

اینجا در نزدیکی های من

هر شب خورشیدی میمیرد

                                  بی آنکه دوباره به دنیا بیاید

هر روز آغاز زمستانی است که می ماند و سردتر

                                                                سردتر

                                                                        و سردتر

نیستی

هر شبی یلداست

بی جشنی

بی خنده ای

بی امیدی

تاریکی چسبنده هر شب

                                امان پاهایم را گرفته اند حتا

                                                             فلج شده ام؟