بهار

دستهایم را توی جیب میکنم

با دستهای آویزان کنارم آرام راه میروی

صدایم میکنی که دستهایت رهاتر نباشند

صدایم نمیکنی اما

بهار میشود؟

باور نمیکنم با اینکه تقویم و تجربه و بلیط توی دستم و تو میگویید

دستانمان را با چای و صورتمان را با خنده

پر نمیشوند اما