ناامیدی مطلق

هیچ امیدی به هیچ بهبودی نیست

نه لذتی حتا

نه شادی ای

نه هیچ

در انتظار فرداهایی تیره تر

و لبخندی که بر لبم باید باشد

منتظر تا بدتر نشود

بزرگترین امید بدتر نشدن وضعیتی که فاجعه است

و این سگ سیاه

خلقم به شدت رو به وخامت است

ورزش باید و غذا

و فکر نکردن به آینده ای که نیست

باشد که نباشد