ویرانم

ویرانم

چونان شهری بعد طوفان

مرغزاری

از پس آماج دسته ای ناشمار ملخ

نیشابورم

بعد رفتن  م غولان

آمدندم و کشتندم و بردندم و سوختندم

بم م

شش صبح پنج دی

آوازم

در گلویی بریده ی

کودکی سوری

شعرم

در هجوم بی واژگی

تکرار

آسمانم

تهرانی غبار زده

مادر م

در سوگ هزاران فرزند

آمده و نا آمده

رنجم

بودگی را

دردم

زخمی ناسور

رودی بی آب

مجنونی بی  "لیلا"

خروشی بی هجا

برهنه ام در سرمای کوهستان ضحاک