| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 |
جای خالی
گلوله
را میان
جمجمه ام
حس می کنم.
کاش
باران تنهایی تنم را
چون
آسمان می شست
و
واژه ها شسته می شدند
به جای اندیشیدن
به تنهایی و مرگ
می توانستم
برقصم
حد اقل یک مرتبه.
افسوس
افسوس
واژه ها چه زود تمام می شوند
و
خاموش
روی سفیدی سربی چشم جان می دهند
بیهوده.
زندگی را
نیاموخته از یادهامان رفته
و
شده ایم مسخ.